-
1 pojednać się
pojednać się pf (-am) sich versöhnen, sich aussöhnen -
2 pojednać się
-
3 pojednać\ się
сов. помириться, примириться -
4 pojednać się
[поєдначь шіĕ]v.dk -
5 pojednać się
примиритися -
6 pojednać
-am, -asz; vb od pojednywać* * *pf.zob. pojednywać.pf.reconcile; pojednać się z Bogiem reconcile o.s. with God, make one's peace with God.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pojednać
-
7 pojednać
jednać się sich versöhnen -
8 zgodzić się
сов.1) согласи́тьсяzgodzić się się na coś — согласи́ться (дать согла́сие) на что́-л.
2) ( okazać się prawidłowym) оказа́ться пра́вильным (ве́рным)obliczenia — ( rachunki) zgodziły się подсчёты оказа́лись пра́вильными
3) уст. наня́тьсяzgodzić się się do koszenia siana — наня́ться коси́ть се́но
zgodzić się się za parobka — наня́ться в батраки́ (батрако́м)
4) помири́тьсяSyn: -
9 zgodzić\ się
zgodzi|ć sięсов. 1. согласиться;\zgodzić\ się się na coś согласиться (дать согласие) на что-л.; 2. (okazać się prawidłowym) оказаться правильным (верным);obliczenia (rachunki) \zgodzić\ sięły się подсчёты оказались правильными;
3. уст. наняться;\zgodzić\ się się do koszenia siana наняться косить сено; \zgodzić\ się się za parobka наняться в батраки (батраком);
4. помириться+1. przystać 3. wynająć się 4. pojednać się, pogodzić się
-
10 pog|odzić
pf Ⅰ vt 1. (pojednać) to reconcile (kogoś z kimś sb with sb)- pogodzić zwaśnione rodziny to bring the feuding families together ⇒ godzić2. (połączyć) to combine (coś z czymś sth with sth)- pogodzić pracę z wychowywaniem dzieci to reconcile a career with bringing up children- pogodzić teorię z praktyką to bring together theory and practice ⇒ godzićⅡ pogodzić się 1. (pojednać się) to be reconciled (z kimś with sb); to make up (z kimś with sb)- pogodzili się z żoną he made up a. mended fences with his wife- pogódźcie się wreszcie! why don’t you make peace at last ⇒ godzić się2. (zaakceptować) to resign oneself (z czymś to sth)- pogodzić się z losem to resign oneself to one’s fate- pogodzić się z myślą, że… to get used to the thought that… ⇒ godzić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pog|odzić
-
11 pojedn|ać
pf — pojedn|ywać impf (pojednam — pojednywam a. pojednuję) Ⅰ vt książk. to conciliate, to reconcile- pojednać zwaśnionych to conciliate the belligerent partiesⅡ pojednać się — pojednywać się to make (one’s) peace (z kimś with sb); to reconcile a. be reconciled (z kimś with sb)- marnotrawny syn pojednał się z ojcem the prodigal son was reconciled with his father- w końcu się pojednali finally they made peace a. made up (with each other), finally they made their peaceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pojedn|ać
-
12 pojednywać
pojednywać [pɔjɛdnɨvaʨ̑] < perf pojednać>( książk)I. vtpojednać kogoś z kimś jdn mit jdm versöhnenII. vrpojednać się z kimś sich +akk mit jdm versöhnen -
13 jedna|ć
impf Ⅰ vt książk. 1. (zdobywać) jednać sobie popularność/zwolenników [osoba] to win a. gain popularity/to attract followers (wśród kogoś among sb)- jednać sobie przychylność ludzi a. ludzką przychylność to win people’s favour- jego bezpośredniość jednała mu szacunek his straightforwardness won him respect ⇒ zjednać2. (godzić) to reconcile [ludzi] ⇒ pojednać Ⅱ jednać się to be reconciled (z kimś with sb) ⇒ pojednać się■ jednać się z Bogiem to be reconciled with GodThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > jedna|ć
-
14 помириться
pogodzić się, pojednać się, zgodzić się -
15 aussöhnen
vr, sichpogodzić się, pojednać się -
16 versöhnen
-
17 поєднатися
pojednatysjaдієсл. -
18 согласовывать
глаг.• godzić• harmonizować• pojednać• ujednolicać• ustanawiać• uzgadniać• uzgodnić• współbrzmieć• zestrajać• zgadzać• zgrywać* * *porozumiewać się, uzgadniać -
19 aussöhnen
-
20 jednać
jednać się sich versöhnen
- 1
- 2
См. также в других словарях:
pojednać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pojednywać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}jednać się – pojednać się z Bogiem {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jednać się – pojednać się z Bogiem — {{/stl 13}}{{stl 33}} podniośle: spowiadać się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Pojednał się z Bogiem dopiero w obliczu śmierci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojednywać się – pojednać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} godzić się, kończyć waśnie, spory {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojednać — dk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany pojednywać ndk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany a. VIIIa, pojednaćnuję, pojednaćnujesz, pojednaćnuj, pojednaćywał,… … Słownik języka polskiego
pogodzić — dk VIa, pogodzićdzę, pogodzićdzisz, pogodzićgódź, pogodzićdził, pogodzićdzony «doprowadzić do zgody; pojednać» Pogodzić zwaśnione rodziny. Pogodzić siostrę z bratem. przen. a) «przyzwyczaić do myśli o czymś, oswoić z czymś» Ten obowiązek pogodzi… … Słownik języka polskiego
przeprosić — dk VIa, przeprosićproszę, przeprosićsisz, przeprosićproś, przeprosićsił, przeprosićproszony przepraszać ndk I, przeprosićam, przeprosićasz, przeprosićają, przeprosićaj, przeprosićał, przeprosićany «poprosić o darowanie winy, o przebaczenie,… … Słownik języka polskiego
Bóg — II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, C. Bogu, W. Boże, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} w religiach monoteistycznych: niewidzialna, wieczna, wszechmogąca, niczym nieograniczona, istniejąca sama z siebie istota nadprzyrodzona, będąca przedmiotem kultu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ugiąć — przed kimś, przed czymś karku «ulec komuś, poddać się czyjejś woli, upokorzyć się, uznać czyjąś wyższość»: Czyżby czuła zbliżającą się śmierć? A przecież nieraz chorowała i nawet z Bogiem pojednać się nie chciała, cóż dopiero z ludźmi... Może Bóg … Słownik frazeologiczny
uginać — Ugiąć przed kimś, przed czymś karku «ulec komuś, poddać się czyjejś woli, upokorzyć się, uznać czyjąś wyższość»: Czyżby czuła zbliżającą się śmierć? A przecież nieraz chorowała i nawet z Bogiem pojednać się nie chciała, cóż dopiero z ludźmi...… … Słownik frazeologiczny
pojednanie — n I 1. rzecz. od pojednać (p.) 2. lm D. pojednanieań «zgoda następująca po okresie kłótni, sporu» Waśń zakończyła się pojednaniem … Słownik języka polskiego
